زندگی زیباست اما شهادت از آن زیباتر است.
سلامت تن زیباست اما پرنده عشق، تن را قفسی می بیند که در باغ نهاده باشند، بهتر آنکه پرنده روح، دل در قفسی ببندد، پس اگر مقصد پرواز است، قفسی ویران بهتر.
پرستویی که مقصد را در کوچ می بیند، از ویرانی لانه اش نمی هراسد.
و مگر نه آنکه گردن ها را باریک آفریده اند تا در مقتل کربلای عشق آسان تر بریده شوند...
ومگر نه آنکه از پسر آدم عهدی ازلی ستانده اند که حسین را از سرخویش بیشتر دوست داشته باشد...
ومگر نه آنکه خانه ی تن راه فرسودگی می پیماید تا خانه روح آباد شود ...
و مگر این عاشق بی قرار را بر این سفینه سرگردان آسمانی که کره زمین باشد، برای ماندن در اصطبل خواب و خور آفریده اند؟!....
و مگر از درون این خاک اگر نردبانی به آسمان نباشد جز کرمهایی فربه و تن پرور بر می آید؟!
ای شهید ای آنکه بر کرانه ازلی و ابدی وجود برنشسته ای ،دستی بر آر و ما قبرستان نشینان عادات سخیف را ،از این منجلاب بیرون کش.
"سید شهیدان اهل قلم "سید مرتضی آوینی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر