مردم قدرنشناس

مرحوم حبیب یغمایی تعریف می‌کرد :

در دورهٔ رضاشاه که عزاداری و سینه‌زنی و قمه‌زنی ممنوع شده بود،یک روز ملک الشعرای بهار به مرحوم شوکت الملک - امیر بیرجند و پدر اسدالله علم -گفته بود :

الحمدالله ولایت شما هم برق دارد،هم آب دارد،هم مدرسه دارد،هم سالن نمایش دارد.همه چیز هست؛اینکه بعضی‌ها هنوز شکایت میکنند دیگر چه می‌خواهند؟

مرحوم شوکت‌الملک گفته بود:آقا!

اینها برق نمی‌خواهند،اینها محرم میخواهن،اینها مدرسه نمی‌خواهند، روضه‌خوانی می‌خواهند .کربلا را به اینها بدهید همه چیز به آنها داده‌اید!

حبیب یغمایی متعلق به کوره دهی بود بنام " خور" که خیلی به آنجا عشق می‌ورزید.در آنجا درمانگاه و کتابخانه و مدرسه‌ای ساخت و برای آبادانی آن‌جا جلوی هر کس و ناکسی ریش به خاک مالید و زانو زد . مهمتر اینکه کتابخانه‌ای درست کرد و همه کتاب‌های خطی‌اش را که در تمام عمر آنها را با خونِ‌دل جمع کرده بود به آن‌جا منتقل ساخت و وصیت کرد بعد از مرگش او را در آنجا دفن کنند.

جملات حکیمانه از حبیب یغمایی 

یادگار نامه ی حبیب یغمایی

اما مردم قدرشناس همان سامان با جنازه‌اش چه کردند ؟

وقتی پیکر رنج کشیدهٔ او با کاروان استادان و شاگردانش (از جمله دکتر اسلامی ندوشن،دکتر باستانی‌پاریزی،دکتر زرینکوب ،سعیدی سیرجانی وبسیاری دیگر از چهره‌های نامدار وطنمان) به روستای خور برده شد،همان کودکانی که در مدرسهٔ یغمایی درس می‌خواندند و همان مردمی که در درمانگاهش دردهای خود را درمان کرده بودند،به فتوای آخوندک ابله همان روستا،دامن‌شان را پر از سنگهای درشت‌تر از فندق و کوچک‌تر از گردو کردند تا جنازهٔ این خدمتگزار به فرهنگ ایران را سنگباران کنند.ودردناك‌تر اینکه پس از دفن جنازهٔ حبیب یغمایی ،فرزندانش دو سه روزی در مقبره‌اش خوابیدند و کشیک دادند مبادا آن پیکر بیگناه را از زیر خاک در بیاورند و به لاشخورها بدهند !

متاسفانه تاریخ میهن ما از این ناسپاسی‌ها و قدر ناشناسی‌ها بسیار به خود دیده است.

برتولت برشت:

کسانیکه نمی‌خوانند،تصور می‌کنند می‌دانند.

بدترین نوع بیسواد، بیسواد سیاسی است ؛ وی کور و کر است .

درک سیاسی ندارد و نمی‌داند که هزینه‌های زندگی از قبیل قیمت نان، مسکن، دارو و درمان همگی وابسته به تصمیمات سیاسی هستند.

او حتی به جهالت سیاسی خود افتخار کرده، سینه جلو می‌اندازد و می‌گوید که:"از سیاست بیزار است" .

چنین آدم سبک ‌مغزی نمی‌فهمد که بی‌توجهی به سیاست است که زنــان فــاحــشه و کــودکان خــیابانــی می‌سازد ، قتــل و غــارت را زیاد می‌کند و از همه بدتر بر فساد صاحبان قدرت می‌افزاید.