پیرمردی که
در فیلم با سرخوشی و خجستگی می گوید: "آزات شدیم،
آزاته آزاته شدیم، از دیکتاتوری، پدر سوخته، ولدزنا، آزات شدیم، آزاته از طرف
پروردگار!"
یا سرباز صفری که بقول خودش حتی زیر صفر هم نیست و
مردمی که احاطه اش کرده اند فریاد می زنند: "ملت فدای ارتش".
آن بانوی زردشتی که آزادانه رأی آری می دهد و خوشبین است
که بتواند به کارهای حقوقی اش ادامه دهد.
اون هموطن ترک و کرد و بلوچ و عربی که خوشحال و
امیدوارند و آزادانه رأی آری می دهند.
یا آن بانوی تیز هوشی که نشناخته قضاوت نمی کند و همسرش
که تصمیمش را گرفته است!
افسوس که این همه شور و اشتیاق را در پس اعدام، سرکوب و خفقان...، نصیبی جز تیرگی و ناامیدی ندادند
پاسخحذف