مشکل اصلی برادران
قاچاقچی و رکورد داران اختلاس
هم همین است که این انقلابیِ حامیِ مستضعفین، این عدالت جویِ آزادی خواه، خاری در
چشم و گلوی فاسدان است. نمی گذارد بیت المال همچون آب خوش از گلوی دولتمردان و
سرداران آلوده دست پایین برود. دلیل واقعی حصر هم شاید همین باشد که در حضور او و
با حضور او نمی توانند به دزدی و اختلاس و غارت اموال عمومی ادامه دهند. باید هم
حصرش کنند!
جای او همان کوچه محصور اختر است.
اسناد زیرنشان می دهد که چرا اقتدارگرایان حاکم نتوانسته اند
برای میرحسین موسوی پرونده سازی کنند و او را وارونه به مردم معرفی کنند.
این سندها که صورت اموال در دو مقطع زمانی قبل و بعد از
مسئولیت نخست وزیری و ریاست دولت را نشان می دهد، مشخص می کند که ساده زیستی
میرحسین حرف امروز و دیروز نیست، او از سال ها قبل وارستگی را به جای وابستگی
انتخاب کرده است. جبهه عوض شده است؛ وگرنه موسوی همان همسنگر مردم است که بود.
بر اساس این سندها، مهندس موسوی بر اساس اصل ۱۴۲ قانون اساسی،
صورت اموال خود را به قوه قضاییه اعلام کرده است؛ اموالی که در ابتدای نخست وزیری شامل سی هزار تومان دستمزد طراحی ساختمان در اختیار پدرش بوده است، حقوق چند ماه
اخیر، یک خودروی شخصی، یک قالیچه و دو سه قطعه گلیم، یک ماشین رختشویی و یخچال و
وسایل آشپزخانه، حدود ۱۰ هزار جلد کتاب و همچنین ۲۷ هزار تومان قرض بابت اجاره
خانه بوده است. این فهرست، در پایان نخست وزیری تغییر چندانی نمی کند، تنها خودروی شخصی فروخته می شود
تا قرض بابت اجاره پرداخت شود، چند وسیله آشپزخانه که همکارانش در نخست وزیری هدیه
داده اند و نیز تعدادی کتاب که خریداری یا هدیه شده اند، نیز اضافه می شود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر