ما از دار دنیا یک زن حلال داشتیم ،آن را هم آقای خمینی حرام کرد !

مهندس بازرگان

در بحبوحه انقلاب و جو هیجانی حاکم بر کشور ، جبهه ملی به دو شاخه تقسیم شد . دکتر شاپور بختیار به جهت حراست از قانون اساسی مشروطه که از دیدگاه وی ۲۵ سال زیر پا گذاشته شده بود ، و مهندس بازرگان به منظور حمایت از آرمانهای انقلاب و اسلام و آیت ا...خمینی به توفان انقلاب پیوست . در آن دوران آکنده از تب و تاب ، شور و هیجان انقلابی ، بسیار معدود انسانهایی بودند که فریب دورنمای خیالی و شعارهای بر آمده از آن را نخوردند ، و شعور و درایت خود را بر شانه های توده ها تشييع نکردند . کسانی بودند که قبل از ورود آقای خمینی به ایران این آینده نکبت بار را برای ایران پیش بینی کرده بودند آنها ماهیت آخوند را خوب می شناختند ، می دانستند که در طول تاریخ روحانیت هیچوقت به دنبال حاکمیت ملی و جمهوریت برخاسته از آراء  ملت نبوده است . و فقط خیالش بسط قوانین شرعى و اسلامی در جامعه بوده است .

یکی از آنان دکتر شاپور بختیار بود ،از همان زمانی که اعلام کرد ای ملت از زیر دیکتاتوری چکمه داری میری زیر دیکتاتوری نعلین ! 

او در دوران ۳۷ روزه نخست وزیریش در مصاحبه ای با روزنامه فرانسوی لومند درباره آیت ا...خمینی و انقلابش اینگونه گفت که : "خمینی نه تعداد گروهای سیاسی را می پذیرد و نه دموکراسی میخواهد ، او میخواهد روحانیت قوانین الهی را اجرا کند همه چیز از اینجا شروع و به همان جا ختم می شود ، هیچکس نمی داند جمهوری اسلامی خمینی چیست . اگر کسی برای فهمیدن این موضوع به کتابها و متون گذشته مراجعه کند ، پشتش به لرزه در میآید" !

در خرداد ۱۳۵۶ سه تن از سران جبهه ملی یعنی کریم سنجابی، داریوش فروهر و شاپور بختیار نامه‌ای به شاه نوشته و از او خواستند که برای نجات کشور به حکومت استبدادی پایان داده، به اصول مشروطیت تمکین کند.

اما بختیار تنها فردی نبود که این خطر را پیش بینی می کرد ، جایی مطلبی از دکتر صدیقی می خواندم که روزی در کلاس درس یکی از شاگردانش می پرسد که استاد ، امروز در ایران انقلابی آغاز شده چرا شما هم مانند دکتر شریعتی از انقلاب حمایت نمی کنید ؟ صدیقی در جواب می گوید که می توانید بگویید که شریعتی چه می گوید و انقلاب شما چه می خواهد ؟ شاگرد جواب م یدهد که آزادی و عدالت ، مردم و روحانیون همه همین را می خواهند . دکتر در جواب می گوید ، آزادی و عدالت الزاما از دل هر انقلابی بیرون نمی آید ، به خصوص اگر سر رشته دار این انقلاب روحانیون و پاسدارانش مردم مسلمان ایران باشند آنگاه است که بدترین انقلاب جهان روی خواهد داد . اگر روحانیون به قدرت برسند ، آنچه را که اعراب و مغولها ، جدا جدا کردند ، اینها یکجا خواهند کرد . حتی همین آقای شریعتی را که من توصیه کردم به دلیل ضعف علمی به جای دانشگاه تهران ، در مشهد استخدامش کنند را هم از زیر تیغ خواهند گذراند !

علی وکیلی راد،قاتل بختیار

دریغ و درد که گوش شنوایی نبود . همه ما دیدیم که آنچه را بختیارها و صدیقی ها گفتند ، مو به مو اتفاق افتاد تا اینکه بالاخره آقای بزرگان بعد از حرام اعلام کردن جبهه ملی از سوی آقای خمینی اینگونه اعتراف میکند که : دوستان و من غافل از این بودیم که بعد ها چه معامله خواهند کرد و مرا بطور موقت برای جلب اعتماد مردم ایران و خارج و اعتبار انقلاب به عنوان نردبان قدرت در آنجا می‌گذارند و راه و برنامه های خودشان را گام به گام دنبال خواهند کرد.

آیه‌الله طالقانی توصیه کرده بود نپذیرم و فرموده بود این آقایان وفا و صفا نخواهند داشت ولی دوستان و خود من در چنان اوضاع و احوال اجتماعی وظیفه شرعی خودمان می‌دانستیم شانه از زیر مسئولیت خالی نکنیم. بالاخره با خواندن در جمع و استماع و تصویب امام متن فرمان( نخست وزیری) به شرحی كه شنیده یا دیده‌اید صادر شد. من سرم را به زیر انداخته صادقانه و صمیمانه دنبال اجرای این فرمان راه افتادم و آقایان متولیان شورای انقلاب هم به دنبال نقشه و كارهای انقلاب آن طور كه فكر خودشان بود رفتند .

افسوس که ما هیچگاه از تاریخ درس نگرفتیم ، همواره دلسوزان و پویندگان حقیقت را تکفیر کردیم ، پشت سر عمله های ظلم ایستادیم . براستی اگر شاپور بختیار زنده بود ، جوابمان به این مرد چه بود ؟ آیا حاضر بودیم به مانند ۳۳ سال پیش شعار دهیم که : بختیار وافورتو نگه دار ؟ بختیار نوکر بی اختیار ؟

درست مثل مرحوم منتظری که گربه نره می خواندندش،در حالیکه به دلیل انتقادات فراوان به حاکمیت و به جرم جلوگیری از کشتار سال ۶۷ منفور و مطرود و گوشه نشین شد،یعنی دقیقا  به خاطر همان مردمی که برایش جوک می ساختند!